Icsi – mikroiniekcja plemnika do komórki jajowej

.

.

ICSI – Intracytoplasmic sperm injection → docytoplazmatyczne wstrzyknięcie plemika do komórki jajowej. Metoda została opracowana w 1992 r. Zabieg polega na bezpośrednim, mikrochirurgicznym wprowadzeniu gamety męskiej (plemnika) do cytoplazmy komórki jajowej. Podczas zabiegu wybiera się plemnik o najkorzystniejszych parametrach budowy i ruchliwości (powiększenie plemnika ok. 400 razy), pozbawia się go wici za pomocą obróbki enzymatycznej i wprowadza się go do mikropipety iniekcyjnej. Następnie po odpowiednim ustawieniu oocytu, przebija się mikropipetą iniekcyjną osłonkę przejrzystą oocytu (substancja pozakomórkowa pomiędzy oocytem a komórkami warstwy ziarnistej) i aaspiruje się ooplazmę do wnętrza pipety, co umożliwia przerwanie oolemmy i umieszczenie plemnika w ooplazmie. Po ok. 10-12 godzinach od zabiegu możliwa jest ocena przebiegu zapłodnienia.

ICSI jest alternatywną metodą klasycznego zapłodnienia in vitro. Metoda ta jest stosowana w przypadku niepłodności mężczyzny. Wskazaniem są słabe parametry nasienia, tj. mała liczba plemników w ejakulacie (oligospermia), ich upośledzona ruchliwości (asthenospermia), nieprawidłowa budowa (teratospermia), lub całkowity brak plemników w nasieniu (azoospermia), po warunkiem że można je zabiegowo uzyskać z jąder lub najądrzy (metodami MESA lub TESA). Metoda ICSI jest również proponowana i stosowana wtedy, kiedy poprzednie próby zapłodnienia in vitro nie doprowadziły do ciąży. Obecnie metoda ICSI stosowana jest bardzo często żeby poprawić skuteczność procedury, nawet bez wyraźnych wskazań.

Metoda ICSI przez wielu naukowców poddawana jest krytyce. Zwracają oni uwagę na to, że nie wiadomo, jakie ryzyko jest związane z zapłodnieniem oocytu przez plemnik, który siłowo jest umieszczany w komórce jajowej mikropipetą iniekcyjną. Może to powodować późniejsze komplikacje, ponieważ plemnik który sam nie może się przebić do oocytu może mieć zmiany genetyczne i w naturze nigdy nie byłby zdolny do zapłodnienia.

..

.